നിശബ്ദ ഭവനം

നീണ്ടും കുറുകിയും

നിറമുള്ളതും നിറമറ്റതും

അലങ്കാരങ്ങളോടെയും അല്ലാതെയും

കാഴ്ച്ച യെത്തുന്നിടത്തെല്ലാം കുരിശുകൾ;

സന്ധ്യയോടൊപ്പം  വളരുന്ന

എന്റെ ഏകാന്തതയിലേക്ക്

അവ അങ്ങനെ തലനീട്ടി നില്ക്കുന്നു

ജനനദിവസംതന്നെ എത്തിച്ചേർന്നവർ,

ജീവിതത്തിന്റെ രഥചക്രത്തിലൂടെ

സുഖ-ദുഖങ്ങളുടെ ശതകം കടന്നവർ,

പ്രതീക്ഷകളുടെ ഇടവഴിയിൽ

അപ്രതീക്ഷിതമായ് ഇടറിവീണവർ

കുടുംബമായ് ഒരുമിച്ചെത്തിയവർ .

അനാഥമായ് കാടുകയറിയ -

കൽക്കെട്ടുകൾ

ജീവിതം

ഒറ്റവരിയിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയ

തിളങ്ങുന്ന മാർബിൾ ഫലകങ്ങൾ

 പുത്തൻ അതിഥിക്കായ്

കാത്തിരിക്കുന്ന  നീളൻ കുഴി;

കാഴ്ച്ചകളുടെ നിശബ്ദതയ്ക്ക് നടുവിൽ

ഒരുപിടി പൂക്കളുമായ്‌ ഞാനും

അതിരിൽ വിടരുന്ന

കുഞ്ഞുപ്പൂക്കളിലേക്ക് പാറുന്ന

മഞ്ഞനിറമുള്ള പൂമ്പാറ്റയിലേക്ക്

എന്റെ കണ്ണുകൾ ചായുന്നു

തിളക്കമറ്റ പൂക്കളിലേക്ക്‌

ഉരുകിച്ചേരുന്ന മെഴുകുതിരിയുടെ

ഈ കുഞ്ഞിവെട്ടത്തിലും

കയ്യൊപ്പ്

രാവിലാരോ പാടുന്നെനിക്കായ്

നോവിന്റെ സങ്കീർത്തനം

വിണ്‍ തടങ്ങളീന്നടർന്ന

വെള്ളി മഴനൂലുകൾ

ആർദ്രമായിന്നീ

വിരൽതുമ്പിലൂടൂർന്നു വീഴവെ

ദൂരെയാ നദി

കരകവിഞ്ഞെത്തുന്ന

പ്രളയത്തുടുപ്പിലെൻ

മുറ്റം മുങ്ങിക്കുളിരവേ 

നേർത്തു നേർത്തു ഞാനൊരു
നിലാവിന്റെ തുണ്ടാകുന്നു
വാടിവീണൊരു പൂവിന്റെ
മങ്ങിയ ഇതളാകുന്നു.